Broń falowa

Broń falowa opiera się na wykorzystaniu jako środek rażący fali dźwiękowej, której efekty znano już w czasach średniowiecznych. Niejednokrotnie ówczesne wyroki śmierci wykonywano poprzez ustawienie skazanego wprost pod sercem dzwonu kościelnego, w który to dzwon kat walił wielkim młotem. Po pewnym czasie skazany umierał bez jakichkolwiek urazów zewnętrznych.
Jednakże w tym przypadku wykorzystywano zakres częstotliwości fal dźwiękowych, słyszalnych dla ludzkiego ucha. Wynosi on od 20 do 16 000 Hz (choć niektóre osoby potrafią jeszcze odebrać dźwięki o częstotliwości około 20 000 Hz).
Jak wiadomo fale mieszczące się w tym zakresie i emitowane z umiarkowaną siłą (głośnością) nie są szkodliwe dla organizmu człowieka. Dlatego też broń falowa wykorzystuje dźwięki poniżej 20 Hz (infradźwięki) a wszystko co  powyżej 20 000 Hz to (ultradźwięki). Prowadzone badania wykazały, że infradźwięki już przy odpowiednim ciśnieniu akustycznym wywołują u człowieka zaniepokojenie i nudności.

W naturze tak niskie częstotliwości dźwiękowe emitowane są np. w czasie wybuchów, trzęsień ziemi i przy wyładowaniach atmosferycznych. Istotną cechą infradźwięków jest to, iż mogą się one rozchodzić na bardzo duże odległości.

 Jak zatem to wszystko ma się do broni? 
Otóż dźwięki o niskiej częstotliwości wyemitowane w kierunku ludzi z odpowiednią energia wywołują w ich organizmach silne drgania, które po pewnym czasie zdolne są uszkodzić najważniejsze organy wewnętrzne, takie jak serce i płuca. Do zakłócenia pracy mózgu najodpowiedniejsze są fale dźwiękowe o częstotliwości ok. 7 Hz. Działanie tychże fal pociąga za sobą utratę koncentracji i wywołuje zaburzenia wzroku. Co ciekawe mózg poddawany falom dźwiękowym o niskiej częstotliwości wykazuje zwiększona produkcję fal alfa - fal generowanych tylko podczas snu albo głębokiego odprężenia. W wyniku tego nawet najbardziej wypoczęty człowiek poddany infradźwiękom nie byłby by zdolny do najprostszych obliczeń. Innym sposobem użycia infradźwięków jest ich koncentracja na określonym obszarze ciała, którą umożliwia zastosowanie tzw. działa akustycznego - urządzenia zasilanego sprężonym gazem uwalnianym impulsowo.　

    Eksperymenty na sarnach i zającach z użyciem tejże broni spowodowały śmierć owych zwierząt w przeciągu kilkunastu sekund. Przyczyną śmierci były mechaniczne autorezonanse wewnątrz naczyń krwionośnych powodujące ich swoisty rozpad i w następstwie krwotok. Użycie takiej broni nie niosło by więc żadnych, zewnętrznych oznak jej zastosowania, a ofiara mogła by zostać uznana za zmarłą np. na wylew krwi do mózgu. Na bardzo podobnej zasadzie działała jedna z wielu tajnych broni III Rzeszy. Infradźwiękowa “wunderwaffe" opierała się na wykorzystaniu eksplozji metanowo-tlenowych, których fale infradźwiękowe były skupiane przez specjalne zwierciadła paraboliczne. Następnie kierowano je w kierunku celu (np. domu), który pod wpływem własnego rezonansu zawalał się w ciągu kilku minut. Inna tego typu bronią było infradźwiękowe działo wykorzystujące fale indukowane przy eksplozji i mające nimi strącać bombowce nadlatujące nad Niemcy. Zbudowany model doświadczalny tegoż działa zdolny był z odległości 200 metrów zniszczyć 3 centymetrową deskę. Żadna z tych broni nie doczekała się masowego wprowadzenia na front.

 Drugim rodzajem fali dźwiękowej wykorzystywanym w “cichej" broni są ultradźwięki.
Jak wiadomo w odbieraniu ich specjalizuje się zwierzęta - przede wszystkim nietoperze, psy, koty, gryzonie i ptaki. Buduje się generatory ultradźwięków odstraszające ptaki z lotnisk i domów czy też myszy z magazynów. Na tego rodzaju fale podatni są także i ludzie. Skierowanie na człowieka fali ultradźwiękowej o odpowiedniej mocy wywołuje u niego silne stany lękowe, mdłości, bóle głowy, skurcze mięśni, dzwonienie i pisk w uszach. Silne fale ultradźwiękowe mogą wywołać u człowieka silną i niczym nie umotywowaną potrzebę ucieczki z jakiegoś miejsca, co wykorzystuje się w urządzeniach przeciwko włamywaczom. Planuje się także wykorzystanie generatorów ultradźwięków do panowania nad tłumem i rozpędzania demonstracji.